Vast in de lift
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
10 Oktober 2016 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Lieve allemaal,
Hier weer een berichtje uit Londen. Het was weer een week waarbij de dagen voorbij vlogen. Jullie wisten natuurlijk al dat ik naar Brighton ben geweest. Daarnaast heb ik de hele week mijn eigen event gerund en zoals de titel al verklapt heb ik vastgezeten in de lift.
Vorige week maandag was mijn vorige blog. Toen zat ik in de trein naar Brighton. Brighton is echt een aanrader, een super leuk plaatsje en meer dan genoeg te beleven. Ik had er echt nog wel een of twee dagen rond willen lopen. Rond 11.00 uur kwam ik aan met de trein op het station, daarna was het ongeveer tien minuten lopen naar het strand. Ik had ontzettend geluk met het weer, de lucht was strak blauw, de zon scheen en er stond een klein briesje. Optimaal genieten dus! Ik heb eerst een hele tijd langs de kust gelopen, genoten van het uitzicht over zee en de rust. Want als je het vergelijkt met Londen dan is Brighton echt mega rustig. Dan was er die dag ook niet heel veel te doen, want van Mirthe vertelde me dat het normaal gesproken behoorlijk druk is daar. Nou, tijdens mijn wandeling langs de kust ben ik misschien veertig mensen tegen gekomen. Nadat ik een heel stuk langs de kust had gelopen en af en toe in de zon had gezeten, liep het dood. Dus toen maar weer teruggelopen. Op de heenweg zag ik al aan de andere kant hele mooie grote huizen staan, dus uiteindelijk heb ik de terugweg niet langs de kust gelopen, maar langs de huizen die er stonden. Allemaal van die hele mooie, grote, Victoriaanse huizen.
Daarna ben ik doorgelopen naar de pier van Brighton. Deze is een beetje te vergelijken met de pier van Scheveningen. Er is een kermis op en verschillende tentjes waar je kunt eten. Ik heb er overheen gelopen en uiteindelijk ben ik in een standstoel in de zon gaan zitten om te lunchen.
Nadat ik geluncht had ben ik het plaatsje zelf ingegaan. Een heel leuk plaatsje, waar je volgens mij ontzettend goed kan winkelen. Het was inmiddels al een uurtje of drie en je merkte dat het drukker werd. Toen ik 's ochtends richting het strand liep, was ik natuurlijk ook al door het plaatsje zelf gelopen en toen was er nog niet veel te doen. Nu liepen er toch behoorlijk was mensen, ook veel toeristen waaronder verassend veel Duitsers.
Nadat ik een hele tijd door het plaatsje zelf had gelopen, ben ik weer richting de kust gegaan en nu langs de andere kant gelopen. Toen ik op de pier zat te lunchen zag ik in de verte van die witte kliffen en die wilde ik wel even echt goed zien. Uiteindelijk bleek dat die echt een heel eind in de verte lagen en ben ik er dus niet echt geweest. Rond zes uur pakte ik de trein weer terug naar Londen. En toen bleek dat ook in Engeland niet altijd het openbaar vervoer werkt. De trein die ik moest hebben had vertraging omdat ze moesten wachten op de machinist. Nou, daar stond ik dan twintig minuten te wachten op een machinist.
Dinsdag mocht ik weer naar stage en was het m'n eerste dag dat ik mijn eigen event mocht runnen. Ik moest de hele week zorg dragen voor een groepje van tien mensen die meetings hadden in het hotel. De organizer kwam uit Amerika, maar later kwam ik erachter dat er ook mensen uit Roemenie en Engeland waren. Het was een organizer die heel erg van de privacy was en dat stond ook in de BEO. Dus ik had er niet heel veel zorgen aan, gewoon zorgen dat de breaks en alles op tijd klaar stonden en dat was het.
Dinsdag was echt saai op stage, ik had dus mijn groepje en een groep die alleen 's ochtends koffie kwam drinken in -4 en daarnaast was Trang er die een meeting had waar ze voor moest zorgen in -1. En dat was alles. Ik heb de hele dag maar een beetje in m'n eentje in -4 rondgelopen, echt niks aan!
Woensdag waren er gelukkig alweer wat meer mensen, maar nog steeds was het niet heel spannend. Het was heel gezellig en eigenlijk wel een prima dagje. Maar toen zat ik opeens rond half vier vast in de lift. Ik was naar boven gegaan om de koffie en thee voor m'n groepje te verversen en wilde de lift naar beneden pakken. Maar de lift dacht daar net iets anders over. Na een beetje op en neer te gaan bleef die opeens hangen en deed ie niks meer. Daar stond ik dan in de lift met twee thermoskannen, eentje gevuld met koffie en de andere met warm water. Al vrij snel nadat ik op de bel gedrukt had, had ik contact met iemand. Het was de manager van ontbijt die de bel hoorde gaan en er dus achter kwam dat ik vast zat in de lift. Hij belde security en maintance om me vrij te krijgen. In de tussentijd moest hij met mij in gesprek blijven, er is blijkbaar een hele procedure voor als mensen vast komen te zitten in de lift. Nou, ik weet inmiddels waar hij gestudeerd heeft en waar die allemaal heeft gewerkt. Daarnaast vertelde hij me ook steeds dat ik rustig moest blijven, maar eigenlijk was ik dat ook wel. Wat kon ik doen, ik zat daar opgesloten en in paniek raken zou toch niks helpen. Ruim 45 minuten waren security and maintance bezig om me uit de lift te krijgen. Maar na een paar keer resetten en dergelijke kregen ze er nog steeds geen beweging in. En dus moest het bedrijf gebeld worden. Gelukkig waren die er binnen een kwartiertje en vrij snel daarna was ik bevrijd.
De liften in het hotel heb ik altijd al een beetje beangstigend gevonden, want als de deuren sluiten doen ze ook niet altijd even goed wat je zou willen. Ik had al een paar keer met Elena in de lift gestaan en als die dan raar deed zij ik altijd geruststellend, ik heb een deck phone dus als we vast komen te zitten kan ik iemand bellen. Maar wat blijkt, die deck phone werkt helemaal niet in de lift. Ik kon dus ook niet mijn afdeling op de hoogte stellen dat ik vastzat in de lift. Gelukkig had de manager van het ontbijt al wel gebeld en hadden ze geregeld dat mijn groepje toch op tijd hun break kreeg en weer koffie en thee had.
Toen ik eenmaal vrij was drong het pas tot me door wat me was overkomen en was ik lichtelijk in shock. Gelukkig werd ik toen vrij snel naar huis gestuurd en kon ik bekomen van de schrik.
Donderdag opnieuw een dag met mijn groepje, maar weer niet heel erg spannend. Naast mijn groepje had ik 's middag ook een persconferentie in -4. Er is binnenkort een groot boksevenement in Londen en daarvoor was die persconferentie. Voor de rest heb ik natuurlijk weer voor mijn groepje gezorgd en heb ik daarnaast geholpen met opbouwen voor het grote event dat we vrijdag en zaterdag in huis zouden hebben. Natuurlijk heb ik de hele dag ook zoveel mogelijk de liften ontlopen en nog steeds als ik de lift pak hou ik m'n hart vast.
Vrijdag was ik samen met m'n groepje verhuist van -4 naar -1 omdat in -4 ruimte gemaakt moest worden voor het grote event dat we die twee dagen hadden. Ik moest dus de zorg dragen voor de Park Suites. Dit zijn de kleine meeting rooms van het hotel. Naast mijn groepje had ik nog vier andere groepjes om voor te zorgen. Vele was alleen zorgen dat er koffie en thee klaar stond en dat deze regelmatig ververst werd, dus niet heel spannend.
Uiteindelijk kreeg ik aan het eind van de dag wel te horen dat mijn organizer heel tevreden was over hoe zijn meeting was verlopen. Naar zijn contactpersoon van het Planning and Sales team had hij gemaild 'Vilou has been fabulous'. Beetje jammer dat hij m'n naam niet goed had, maar dat komt door mijn naambadge. Bij het printen was een deel van de M weggevallen en daardoor leek het er dus op dat er Vilou stond. Inmiddels heb ik een nieuwe gekregen en ga ik voortaan weer gewoon als Milou door het leven.
Zaterdag was een ontzettend drukke en vroege dag. Ik moest om 4.00 uur op stage zijn en dus ging mijn wekker om 2.00 uur. Gelukkig heb ik de luxe dat nog geen tien minuten van mijn huis een nachtbus stopt die rijdt naar Vauxhall, het station waar het hotel het dichts bij gelegen is. We hadden zaterdag een private breakfast in het restaurant Chino Latino. 's Ochtends vroeg, om 4.00 uur, moest het hele meubilair van het restaurant eruit gehaald worden om de tafels en stoelen van M&E erin te zetten. Vanaf 7.00 uur zou het ontbijt geserveerd worden voor een groep van meer dan 200 gasten. Ik was daar niet bij, want ik moest voor het ontbijt voor de organizer in -1 zorgen. De rest van de dag heb ik letterlijk op en neer gerend. De ene keer stond ik in Chino Latino de lunch te serveren, vervolgens stond ik in -2 voor een break en daarna weer in -4 voor een andere break. Ik heb echt de hele dag op en neer gerend en na twaalf uur was ik ook echt helemaal gesloopt. Rond 16.15 uur ben ik naar huis gegaan. Toen ik thuis kwam voelde ik met eigenlijk best wel goed, maar uiteindelijk ben ik rond 19.00 uur als een blok in slaap gevallen. Rond half 11 werd ik wakker, met m'n kleren nog aan en lag ik boven op m'n telefoon. Toen heb ik me omgekleed en ben ik verder gaan slapen. Uiteindelijk heb ik bijna veertien uur geslapen, zo ontzettend moe was ik dus.
Zondag heb ik uiteindelijk bijna de hele dag in m'n bed gelegen, maar ik ben wel productief geweest. Voor school moet ik een onderzoek uitvoeren en van de week heb ik samen met Greg een onderwerp gevonden. In november gaat er een nieuwe meeting room open in het hotel, maar hoe deze meeting room gerund gaat worden is nog onduidelijk. Aan mij de taak om uit te zoeken hoe dit logistiek gezien allemaal geregeld kan worden, daarnaast moet ik uitzoeken wat de capaciteit wordt van deze meeting room en wat voor een invloed dat heeft op de Meeting and Events afdeling. Een hele uitdagende opdracht, waar meer werk in gaat zitten wat waarschijnlijk de bedoeling is van het onderzoeksproject. Maar wat Greg ook al zei, als ik dit goed doe dan heb ik m'n naam binnen Park Plaza gezet en ben ik daar wel binnen. Daarnaast staat het natuurlijk goed op je CV en ga ik in contact komen met andere afdelingen e.d. want volgens mij ook altijd wel handig is.
's Avonds ben ik met een heel stel van het werk wat gaan eten. We hadden afgesproken in een pub en vanuit daar zijn we naar een Turks restaurant gegaan. Een van mijn collega's werkt daar en had daar dus een goede deal kunnen sluiten. Op zich was het eten wel lekker, maar de Turkse keuken is niet helemaal mijn keuken.
Vandaag heb ik eigenlijk weer niet zoveel uitgevoerd. Ik ben weer bezig geweest met m'n onderzoek en daarnaast doe ik de hele dag al rustig aan. Vanavond heb ik een skype afspraak met Do en kan ik eindelijk weer even lekker met d'r bijkletsen. Daarna ga ik even een drankje drinken met een collega in de stad, maar ik ga wel weer op tijd naar huis want aankomende dagen gaat de wekker weer om 5.00 uur. Ik heb weer een eigen event toegewezen gekregen, dit keer iets groter dan m'n groepje van tien van vorige week. Het is een groep van zestig mensen en ik heb nu dus ook mensen onder me werken. Het wordt een uitdaging omdat er verschillende set ups door de dag heen zijn en de zaal dus verschillende keren omgebouwd moet worden. We zullen zien, maar ik heb er echt zin in. Hopelijk ga ik deze organizer ook weer gelukkig maken. Daarnaast wil ik deze week veel gaan werken aan mijn onderzoek want eerlijk gezegd begint de tijd wel erg te dringen als ik het voor november af moet hebben. We zullen zien, het wordt in ieder geval weer een drukke en leervolle week.
Liefs uit Londen! xx
Hier weer een berichtje uit Londen. Het was weer een week waarbij de dagen voorbij vlogen. Jullie wisten natuurlijk al dat ik naar Brighton ben geweest. Daarnaast heb ik de hele week mijn eigen event gerund en zoals de titel al verklapt heb ik vastgezeten in de lift.
Vorige week maandag was mijn vorige blog. Toen zat ik in de trein naar Brighton. Brighton is echt een aanrader, een super leuk plaatsje en meer dan genoeg te beleven. Ik had er echt nog wel een of twee dagen rond willen lopen. Rond 11.00 uur kwam ik aan met de trein op het station, daarna was het ongeveer tien minuten lopen naar het strand. Ik had ontzettend geluk met het weer, de lucht was strak blauw, de zon scheen en er stond een klein briesje. Optimaal genieten dus! Ik heb eerst een hele tijd langs de kust gelopen, genoten van het uitzicht over zee en de rust. Want als je het vergelijkt met Londen dan is Brighton echt mega rustig. Dan was er die dag ook niet heel veel te doen, want van Mirthe vertelde me dat het normaal gesproken behoorlijk druk is daar. Nou, tijdens mijn wandeling langs de kust ben ik misschien veertig mensen tegen gekomen. Nadat ik een heel stuk langs de kust had gelopen en af en toe in de zon had gezeten, liep het dood. Dus toen maar weer teruggelopen. Op de heenweg zag ik al aan de andere kant hele mooie grote huizen staan, dus uiteindelijk heb ik de terugweg niet langs de kust gelopen, maar langs de huizen die er stonden. Allemaal van die hele mooie, grote, Victoriaanse huizen.
Daarna ben ik doorgelopen naar de pier van Brighton. Deze is een beetje te vergelijken met de pier van Scheveningen. Er is een kermis op en verschillende tentjes waar je kunt eten. Ik heb er overheen gelopen en uiteindelijk ben ik in een standstoel in de zon gaan zitten om te lunchen.
Nadat ik geluncht had ben ik het plaatsje zelf ingegaan. Een heel leuk plaatsje, waar je volgens mij ontzettend goed kan winkelen. Het was inmiddels al een uurtje of drie en je merkte dat het drukker werd. Toen ik 's ochtends richting het strand liep, was ik natuurlijk ook al door het plaatsje zelf gelopen en toen was er nog niet veel te doen. Nu liepen er toch behoorlijk was mensen, ook veel toeristen waaronder verassend veel Duitsers.
Nadat ik een hele tijd door het plaatsje zelf had gelopen, ben ik weer richting de kust gegaan en nu langs de andere kant gelopen. Toen ik op de pier zat te lunchen zag ik in de verte van die witte kliffen en die wilde ik wel even echt goed zien. Uiteindelijk bleek dat die echt een heel eind in de verte lagen en ben ik er dus niet echt geweest. Rond zes uur pakte ik de trein weer terug naar Londen. En toen bleek dat ook in Engeland niet altijd het openbaar vervoer werkt. De trein die ik moest hebben had vertraging omdat ze moesten wachten op de machinist. Nou, daar stond ik dan twintig minuten te wachten op een machinist.
Dinsdag mocht ik weer naar stage en was het m'n eerste dag dat ik mijn eigen event mocht runnen. Ik moest de hele week zorg dragen voor een groepje van tien mensen die meetings hadden in het hotel. De organizer kwam uit Amerika, maar later kwam ik erachter dat er ook mensen uit Roemenie en Engeland waren. Het was een organizer die heel erg van de privacy was en dat stond ook in de BEO. Dus ik had er niet heel veel zorgen aan, gewoon zorgen dat de breaks en alles op tijd klaar stonden en dat was het.
Dinsdag was echt saai op stage, ik had dus mijn groepje en een groep die alleen 's ochtends koffie kwam drinken in -4 en daarnaast was Trang er die een meeting had waar ze voor moest zorgen in -1. En dat was alles. Ik heb de hele dag maar een beetje in m'n eentje in -4 rondgelopen, echt niks aan!
Woensdag waren er gelukkig alweer wat meer mensen, maar nog steeds was het niet heel spannend. Het was heel gezellig en eigenlijk wel een prima dagje. Maar toen zat ik opeens rond half vier vast in de lift. Ik was naar boven gegaan om de koffie en thee voor m'n groepje te verversen en wilde de lift naar beneden pakken. Maar de lift dacht daar net iets anders over. Na een beetje op en neer te gaan bleef die opeens hangen en deed ie niks meer. Daar stond ik dan in de lift met twee thermoskannen, eentje gevuld met koffie en de andere met warm water. Al vrij snel nadat ik op de bel gedrukt had, had ik contact met iemand. Het was de manager van ontbijt die de bel hoorde gaan en er dus achter kwam dat ik vast zat in de lift. Hij belde security en maintance om me vrij te krijgen. In de tussentijd moest hij met mij in gesprek blijven, er is blijkbaar een hele procedure voor als mensen vast komen te zitten in de lift. Nou, ik weet inmiddels waar hij gestudeerd heeft en waar die allemaal heeft gewerkt. Daarnaast vertelde hij me ook steeds dat ik rustig moest blijven, maar eigenlijk was ik dat ook wel. Wat kon ik doen, ik zat daar opgesloten en in paniek raken zou toch niks helpen. Ruim 45 minuten waren security and maintance bezig om me uit de lift te krijgen. Maar na een paar keer resetten en dergelijke kregen ze er nog steeds geen beweging in. En dus moest het bedrijf gebeld worden. Gelukkig waren die er binnen een kwartiertje en vrij snel daarna was ik bevrijd.
De liften in het hotel heb ik altijd al een beetje beangstigend gevonden, want als de deuren sluiten doen ze ook niet altijd even goed wat je zou willen. Ik had al een paar keer met Elena in de lift gestaan en als die dan raar deed zij ik altijd geruststellend, ik heb een deck phone dus als we vast komen te zitten kan ik iemand bellen. Maar wat blijkt, die deck phone werkt helemaal niet in de lift. Ik kon dus ook niet mijn afdeling op de hoogte stellen dat ik vastzat in de lift. Gelukkig had de manager van het ontbijt al wel gebeld en hadden ze geregeld dat mijn groepje toch op tijd hun break kreeg en weer koffie en thee had.
Toen ik eenmaal vrij was drong het pas tot me door wat me was overkomen en was ik lichtelijk in shock. Gelukkig werd ik toen vrij snel naar huis gestuurd en kon ik bekomen van de schrik.
Donderdag opnieuw een dag met mijn groepje, maar weer niet heel erg spannend. Naast mijn groepje had ik 's middag ook een persconferentie in -4. Er is binnenkort een groot boksevenement in Londen en daarvoor was die persconferentie. Voor de rest heb ik natuurlijk weer voor mijn groepje gezorgd en heb ik daarnaast geholpen met opbouwen voor het grote event dat we vrijdag en zaterdag in huis zouden hebben. Natuurlijk heb ik de hele dag ook zoveel mogelijk de liften ontlopen en nog steeds als ik de lift pak hou ik m'n hart vast.
Vrijdag was ik samen met m'n groepje verhuist van -4 naar -1 omdat in -4 ruimte gemaakt moest worden voor het grote event dat we die twee dagen hadden. Ik moest dus de zorg dragen voor de Park Suites. Dit zijn de kleine meeting rooms van het hotel. Naast mijn groepje had ik nog vier andere groepjes om voor te zorgen. Vele was alleen zorgen dat er koffie en thee klaar stond en dat deze regelmatig ververst werd, dus niet heel spannend.
Uiteindelijk kreeg ik aan het eind van de dag wel te horen dat mijn organizer heel tevreden was over hoe zijn meeting was verlopen. Naar zijn contactpersoon van het Planning and Sales team had hij gemaild 'Vilou has been fabulous'. Beetje jammer dat hij m'n naam niet goed had, maar dat komt door mijn naambadge. Bij het printen was een deel van de M weggevallen en daardoor leek het er dus op dat er Vilou stond. Inmiddels heb ik een nieuwe gekregen en ga ik voortaan weer gewoon als Milou door het leven.
Zaterdag was een ontzettend drukke en vroege dag. Ik moest om 4.00 uur op stage zijn en dus ging mijn wekker om 2.00 uur. Gelukkig heb ik de luxe dat nog geen tien minuten van mijn huis een nachtbus stopt die rijdt naar Vauxhall, het station waar het hotel het dichts bij gelegen is. We hadden zaterdag een private breakfast in het restaurant Chino Latino. 's Ochtends vroeg, om 4.00 uur, moest het hele meubilair van het restaurant eruit gehaald worden om de tafels en stoelen van M&E erin te zetten. Vanaf 7.00 uur zou het ontbijt geserveerd worden voor een groep van meer dan 200 gasten. Ik was daar niet bij, want ik moest voor het ontbijt voor de organizer in -1 zorgen. De rest van de dag heb ik letterlijk op en neer gerend. De ene keer stond ik in Chino Latino de lunch te serveren, vervolgens stond ik in -2 voor een break en daarna weer in -4 voor een andere break. Ik heb echt de hele dag op en neer gerend en na twaalf uur was ik ook echt helemaal gesloopt. Rond 16.15 uur ben ik naar huis gegaan. Toen ik thuis kwam voelde ik met eigenlijk best wel goed, maar uiteindelijk ben ik rond 19.00 uur als een blok in slaap gevallen. Rond half 11 werd ik wakker, met m'n kleren nog aan en lag ik boven op m'n telefoon. Toen heb ik me omgekleed en ben ik verder gaan slapen. Uiteindelijk heb ik bijna veertien uur geslapen, zo ontzettend moe was ik dus.
Zondag heb ik uiteindelijk bijna de hele dag in m'n bed gelegen, maar ik ben wel productief geweest. Voor school moet ik een onderzoek uitvoeren en van de week heb ik samen met Greg een onderwerp gevonden. In november gaat er een nieuwe meeting room open in het hotel, maar hoe deze meeting room gerund gaat worden is nog onduidelijk. Aan mij de taak om uit te zoeken hoe dit logistiek gezien allemaal geregeld kan worden, daarnaast moet ik uitzoeken wat de capaciteit wordt van deze meeting room en wat voor een invloed dat heeft op de Meeting and Events afdeling. Een hele uitdagende opdracht, waar meer werk in gaat zitten wat waarschijnlijk de bedoeling is van het onderzoeksproject. Maar wat Greg ook al zei, als ik dit goed doe dan heb ik m'n naam binnen Park Plaza gezet en ben ik daar wel binnen. Daarnaast staat het natuurlijk goed op je CV en ga ik in contact komen met andere afdelingen e.d. want volgens mij ook altijd wel handig is.
's Avonds ben ik met een heel stel van het werk wat gaan eten. We hadden afgesproken in een pub en vanuit daar zijn we naar een Turks restaurant gegaan. Een van mijn collega's werkt daar en had daar dus een goede deal kunnen sluiten. Op zich was het eten wel lekker, maar de Turkse keuken is niet helemaal mijn keuken.
Vandaag heb ik eigenlijk weer niet zoveel uitgevoerd. Ik ben weer bezig geweest met m'n onderzoek en daarnaast doe ik de hele dag al rustig aan. Vanavond heb ik een skype afspraak met Do en kan ik eindelijk weer even lekker met d'r bijkletsen. Daarna ga ik even een drankje drinken met een collega in de stad, maar ik ga wel weer op tijd naar huis want aankomende dagen gaat de wekker weer om 5.00 uur. Ik heb weer een eigen event toegewezen gekregen, dit keer iets groter dan m'n groepje van tien van vorige week. Het is een groep van zestig mensen en ik heb nu dus ook mensen onder me werken. Het wordt een uitdaging omdat er verschillende set ups door de dag heen zijn en de zaal dus verschillende keren omgebouwd moet worden. We zullen zien, maar ik heb er echt zin in. Hopelijk ga ik deze organizer ook weer gelukkig maken. Daarnaast wil ik deze week veel gaan werken aan mijn onderzoek want eerlijk gezegd begint de tijd wel erg te dringen als ik het voor november af moet hebben. We zullen zien, het wordt in ieder geval weer een drukke en leervolle week.
Liefs uit Londen! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
